Η ιστορία του αθλητισμού βρίθει περιπτώσεων δεύτερων που κάποια στιγμή θέλησαν να γίνουν πρώτοι. Αλλοι τα κατάφεραν, ορισμένοι πάλι όχι. Η μνήμη δεν ξεκολλά από τον Πέτρο Ραβούση, τον προπονητή που επί μια οκταετία ήταν στη σκιά του Ντούσαν Μπάγιεβιτς, μετά για έναν χρόνο και σε δύσκολη εποχή οδήγησε την ΑΕΚ, ανέλαβε στη συνέχεια τις τύχες ομάδων όχι υψηλών προδιαγραφών και τελικά εδώ και χρόνια έχει αποσυρθεί από τη δράση. ‘Η πάλι – για να πάω και στο μπάσκετ – στον Δημήτρη Ιτούδη που δεν έγινε ξαφνικά πρώτος στην ΤΣΣΚΑ με τα γνωστά άκρως θετικά αποτελέσματα. Νωρίτερα, το 1996 βρέθηκε να καθοδηγεί τους παίκτες του ΠΑΟΚ ως πρώτος προπονητής, αλλά εκτίμησε πως ήταν νωρίς για να πάρει σε μόνιμη βάση τέτοιες ευθύνες. Εβαλε το κοστούμι του δεύτερου, ευτύχησε να έχει δάσκαλο τον Ομπράντοβιτς και ξεχώρισε στην ξενιτιά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή