«Πώς να ζήσεις σε έναν κόσμο όπου κανείς δεν είναι ηθικά υπεύθυνος;»

Η πεντάτομη εξαντλητική βιογραφία που φέρει την υπογραφή του (Princeton University Press, 1976, 1984, 1986, 1995, 2002) ήταν το κριτήριο για να συνδεθεί το όνομα του Joseph Frank (1918 – 2013) με τη διαχρονική βιβλιογραφία του Ντοστογιέφσκι. Η απήχησή της, πέρα από την καθιερωμένη κριτική (National Book Critics Corcle Award, 1984), έφτασε και σε χώρους που γειτόνευαν με την ποπ κουλτούρα. Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, για παράδειγμα, έγραψε τον δικό του έπαινο στη «Village Voice» το 1996, σημειώνοντας: «Ο Φρανκ είναι ιστορικός του πολιτισμού όσο και βιογράφος – στόχος του είναι να δώσει μία ακριβή και εξαντλητική περιγραφή για τα συμφραζόμενα του ντοστογιεφσκικού έργου, να τοποθετήσει τη ζωή και το έργο του συγγραφέα στο πλαίσιο της πνευματικής ζωής στη Ρωσία του 19ου αιώνα». Ηταν από τις κριτικές που άρεσαν και στον ίδιο τον ομότιμο καθηγητή Σλαβικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας στα πανεπιστήμια Stanford και Princeton. Γι΄αυτό και συμπεριλαμβάνεται στην έκδοση «Lectures on Dostoevsky» του Princeton University Press (2019, σελ. 227), σε επιμέλεια της μεταφράστριας Marina Brodskaya και της συζύγου του συγγραφέα, Margeurite Frank. Πρόκειται για 8 διαλέξεις πάνω στα έργα του Ντοστογιέφσκι, τις οποίες Ο Φρανκ παρέδωσε στο Στάνφορντ, μετά το 1985 και τη συνταξιοδότησή του από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον. Τα «Πρόσωπα» δημοσιεύουν μεταφρασμένο ένα απόσπασμα από το κεφάλαιο για το «Υπόγειο», με την άδεια του Princeton University Press. Ο Φρανκ αναλύει εδώ πώς το βιβλίο γράφτηκε ως αντίδραση στις ριζοσπαστικές ιδέες του Νικολάι Τσερνισέφσκι, τις οποίες ο τελευταίος είχε εκφράσει στο μυθιστόρημα «Τι πρέπει να γίνει;». Εκεί υποστήριζε, εκτός άλλων, ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά ήταν προϊόν επιστημονικών νόμων, η ελεύθερη βούληση μια ψευδαίσθηση και οι άνθρωποι εγωιστές που κυνηγούσαν αποκλειστικά το προσωπικό συμφέρον χωρίς τη δυνατότητα να σκέφτονται τους διπλανούς τους. Ο Ντοστογιέφσκι δεν θα μπορούσε να διαφωνεί περισσότερο.