«Τι σημασία έχει δηλαδή εάν ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης είναι γκέι; Το να προβάλλει κανείς τον ερωτικό προσανατολισμό του, το να κάνει τη διαφορετικότητά του σημαία, το βρίσκεις αξιέπαινο; Εχουμε φτάσει σε σημείο να κρίνουμε τις συλλογικές μας ηγεσίες βάσει της ποικιλοχρωμίας τους. Η Βουλή της Νέας Ζηλανδίας αποτελείται από γυναίκες σε ποσοστό 40% – εμείς, εδώ, έχουμε ένα μίζερο 20%… Στο Βέλγιο ορκίστηκε η πρώτη τρανσέξουαλ υπουργός. Πανηγυρίζουν οι προοδευτικοί πολίτες όπου γης. Ελάχιστοι ωστόσο θα ενδιαφερθούν εάν το Κοινοβούλιο στους αντίποδες νομοθετεί επωφελώς για την κοινωνία. Εάν η κ. Πέτρα Ντε Σάτερ προΐσταται με επιτυχία του δημόσιου τομέα… Οι συμβολισμοί μάς χορταίνουν. Η ουσία μας διαφεύγει.»

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή