Κάποιος να προστατεύσει όσους βρίσκονται στη μέση

Η φωτογραφία με τη γυναίκα που βγαίνει αυτάρεσκα από την εκκλησία υψώνοντας το μεσαίο δάχτυλο στις κάμερες ανήμερα τα Φώτα αποτυπώνει με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο την αντίληψη των δύο ομάδων που πρωταγωνιστούν στη χώρα μας σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Δύο κατηγορίες πολιτών με εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις, αλλά με κοινά χαρακτηριστικά, οι οποίες επί μήνες ανταγωνίζονται σε αυτοαναφορικότητα, εγωπάθεια και ανορθολογισμό. Οι μεν πρώτοι δεν μπορούν να διανοηθούν ότι θα περάσει μία χρονιά χωρίς να διαδηλώσουν, χαρακτηρίζοντας χουντική πρακτική την απαγόρευση συγκεντρώσεων εν μέσω πανδημίας, οι δεύτεροι θεωρούν αδιανόητο να μην μπουν σε εκκλησία ανήμερα τα Φώτα. Η συμπεριφορά και των δύο αποδεικνύεται εγκληματική με κάθε ευκαιρία, κάτι που όμως ουδόλως τους απασχολεί. Στην πρώτη περίπτωση τα αποτελέσματα φάνηκαν με την εκτόξευση των κρουσμάτων δύο εβδομάδες μετά τη συγκέντρωση έξω από το εφετείο στη δίκη της ΧΑ, στη δεύτερη περίπτωση με την εκτόξευση των κρουσμάτων στη Θεσσαλονίκη μετά τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου. Παρά ταύτα και οι μεν και οι δε αδιαφορούν χονδροειδώς και συνεχίζουν ανενόχλητοι και με την ανοχή της Πολιτείας να παραβαίνουν συστάσεις, μέτρα, νόμους, κατηγορώντας ταυτόχρονα αλλήλους για απειθαρχία. Ανάμεσα στους δύο «ταλιμπάν» βρίσκονται οι πολίτες που τηρούν ευλαβικά τα μέτρα, πέρασαν γιορτές μόνοι στο σπίτι, ηλικιωμένοι που δεν αγκαλιάζουν σχεδόν έναν χρόνο τα παιδιά τους, άτομα που έκλεισαν τις δουλειές τους, άλλοι που βρίσκονται σε αναστολή και εκείνοι που μένουν κλεισμένοι σπίτι παρακολουθώντας κάθε βράδυ στα δελτία των 8 όλο το θέατρο του παραλόγου από τις αντιπαρατιθέμενες ομάδες του ανορθολογισμού.