Να πώς επιζείς στα ελληνικά πανεπιστήμια χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίμα: αν είσαι φοιτητής, συνδικαλίζεσαι στην αριστερά ή φροντίζεις να γίνεις αόρατος (η δική μου επιλογή στη δεκαετία του 1970)· αν είσαι διδάσκων, δηλώνεις αριστερός κολακεύοντας σοσιαλ- και αναρχο-φασίστες. Όταν τους κολακεύεις, σε «σέβονται», όπως υπερηφανεύτηκε προσφάτως καθηγητής ΑΕΙ, εξαιρώντας τον εαυτό του από τους συναδέλφους του που δέχονται επιθέσεις. Αλλά ίσως τον παρεξήγησα. Εν πάση περιπτώσει, το να σε σέβονται φασιστόμουτρα και το να μη σέβεσαι θύματα της τρομοκρατίας είναι μάλλον απρεπές, αν και έχουμε σοβαρότερα προβλήματα από την απρέπεια. Εδώ και δεκαετίες τα πανεπιστήμια έχουν εξελιχθεί, από χώροι γνώσης και επαγγελματικής κατάρτισης, σε εργαστήρια αντικοινωνικής προπαγάνδας και πρακτικής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή