Προοδευτισμός

Η «ανάγκη για προοδευτική διακυβέρνηση» είναι µια µόνιµη συριζαϊκή επωδός. Πολύ πριν τη γράψουν οι σύντροφοι στο κείµενο της απόφασης του πρόσφατου Πολιτικού τους Συµβουλίου την επαναλάµβαναν µονότονα στις κοµµατικές τους ανακοινώσεις, τα χειρόγραφα των αρχηγικών οµιλιών και τα µάνιουαλ της Κουµουνδούρου για τις µιντιακές εµφανίσεις των στελεχών της. Παρότι οι άλλοι τρεις που βλέπουν σαν δυνητικούς συνοδοιπόρους – ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και ΜέΡΑ25 – έχουν πει πια τόσα «όχι» που ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να έχει καταλάβει την άρνηση. Στην αξιωµατική αντιπολίτευση όµως δεν σταµάτησαν ποτέ να πιστεύουν – σύµφωνα µε τους γνώστες των παρασκηνίων της – ότι οι κάλπες µε απλή αναλογική εγκυµονούν την ευκαιρία της επιστροφής τους στα κυβερνητικά έδρανα. Εξού και συνεχίζουν να προσκαλούν Χαριλάου Τρικούπη, Περισσό και Μαυροµµαταίων σε ένα κοινό αντισυντηρητικό µέτωπο, παραβλέποντας πως το µόνο που ενδεχοµένως ενώνει µια τέτοια ετερόκλητη πολιτικά συµµαχία είναι τα αντιδεξιά αισθήµατα – κι αποσιωπώντας ότι τα τελευταία δεν αποτελούν per se διαπιστευτήρια προοδευτισµού.