Κέρδισαν λοιπόν ο Λουκασένκο και ο Μαδούρο;

Πέντε μήνες αφότου επανεξελέγη, εν μέσω καταγγελιών για μαζική νοθεία, στην προεδρία της Λευκορωσίας, και παρά τις μαζικές διαδηλώσεις που συγκλόνισαν το φθινόπωρο το Μινσκ και άλλες πόλεις της χώρας, ο Αλεξάντερ Λουκασένκο όχι απλώς παραμένει στη θέση του αλλά κοροϊδεύει και τις ΗΠΑ για τις βιαιότητες στο Καπιτώλιο: «Στη χώρα μας», δήλωσε προχθές στον πρόεδρο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Χόκεϊ στον Πάγο, σε μια προσπάθεια να τον πείσει πως η Λευκορωσία μπορεί και πρέπει να φιλοξενήσει την άνοιξη το παγκόσμιο πρωτάθλημα, «οι διαδηλωτές και άλλα ανικανοποίητα άτομα δεν επιτίθενται στις κυβερνητικές υπηρεσίες. Εχουμε μια κατάσταση απόλυτα νορμάλ από πλευράς ανάπτυξης των δημοκρατικών διαδικασιών». «Κέρδισε λοιπόν ο Λουκασένκο;», αναρωτιέται στο Project Syndicate ο πολωνός κοινωνιολόγος Σλαβόμιρ Σιερακόφσκι. Το ίδιο ερώτημα θα μπορούσε να θέσει κανείς και για το καθεστώς Μαδούρο στη Βενεζουέλα. Γιατί, δύο χρόνια αφότου ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, ο Χουάν Γκουαϊντό, αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος, και αναγνωρίστηκε ως μεταβατικός πρόεδρος από περίπου 60 χώρες, ο Νικολάς Μαδούρο απέκτησε τον έλεγχο και του τελευταίου θεσμού που διέφευγε την εξουσία του: του κοινοβουλίου.