Η δουλειά της αντιπολίτευσης είναι να ελέγχει την κυβέρνηση, έχοντας πάντα στο μυαλό της το καλό της χώρας – και, αναπόφευκτα, τις δημοσκοπήσεις. Ετσι συνέβαινε πάντα στις δημοκρατίες. Και αυτό τις ξεχωρίζει από αυταρχικά καθεστώτα σαν την Τουρκία, τη Ρωσία ή την Κίνα, όπου όποιος κάνει αντιπολίτευση κινδυνεύει να καταλήξει ή στον τάφο ή στη φυλακή.

Η διαχείριση της πανδημίας αποτελεί κι αυτή προφανώς αντικείμενο ελέγχου. Σε όλο τον κόσμο, οι επιλογές των κυβερνήσεων συζητούνται, κρίνονται και πολλές φορές αναθεωρούνται. Η εκ των προτέρων απόρριψη όμως κάθε κυβερνητικής απόφασης, η κατασκευή καθημερινών «σκανδάλων» και η επιμονή στο αφήγημα των «εγκληματικών ευθυνών» προκειμένου να αντληθούν μικροκομματικά οφέλη από μια κρίση που στοιχίζει χιλιάδες ζωές αποτελούν μια τακτική που εύκολα μετατρέπεται σε μπούμερανγκ. Το δείχνουν και πάλι οι δημοσκοπήσεις.

Η κατακραυγή που προκάλεσε στην Ιταλία η κίνηση του Ματέο Ρέντσι να αποσύρει τους υπουργούς του από την κυβέρνηση Κόντε, με στόχο την ανατροπή της, θα πρέπει να προβληματίσει και την εγχώρια αντιπολίτευση. Αυτές τις κρίσιμες ώρες, οι πολίτες ζητούν από μεν τα κόμματα που κυβερνούν ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και προστασία των ευάλωτων, από δε τα κόμματα που αντιπολιτεύονται υπευθυνότητα, σοβαρότητα και εποικοδομητικές προτάσεις. Ο κορωνοϊός είναι «δημοκράτης», με την έννοια ότι δεν κάνει διακρίσεις στα θύματά του. Δεν έχει χρώμα, όμως, ούτε υπακούει σε ιδεολογίες.

Η έναρξη των μαζικών εμβολιασμών στη χώρα μας επιτρέπει για πρώτη φορά εδώ και έναν χρόνο να φανεί ένα φως στην άκρη του τούνελ. Δίπλα στην προσοχή και την πειθαρχία που πρέπει να χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά μας τους επόμενους μήνες, έχει πλέον τη θέση της και η ελπίδα. Αυτό το θετικό μήνυμα, αυτή την αισιόδοξη εικόνα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να τα σκιάζει η τοξικότητα.