Εκείνο το καλοκαίρι του 1970, λόγω της μετάθεσης του πατέρα μου, θα περνούσαμε ένα μέρος των διακοπών στην Κύπρο. Στον παιδικό μου κόσμο δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερη προοπτική. Δεν φτάνει που θα έμενα μακριά από τη Σύρο και τη γιαγιά μου, το πρόγραμμα περιλάμβανε και μια εβδομάδα σε ξενοδοχείο στις Πλάτρες, ένα ορεινό θέρετρο στο Τρόοδος. Αυτό στο οποίο αναφέρεται ο Σεφέρης με τον στίχο «Τ’ αηδόνια δεν σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες» στην «Ελένη». Εγώ όμως τότε δεν νογούσα ούτε από Σεφέρη ούτε από Ελένες και αδειανά πουκάμισα. Προσπαθούσα, απλώς, να συμφιλιωθώ με το αδιανόητο. Ακου καλοκαίρι σε βουνό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή