Ονειρεύομαι συχνά τη δεκαετία του 1950. Αυτό είναι εξ αρχής αλλόκοτο διότι δεν έχω την παραμικρή ανάμνηση από τη συγκεκριμένη δεκαετία, ούτε και θα μπορούσα: γεννήθηκα οκτώ ημέρες πριν από τη λήξη της. Σε μια τηλεοπτική συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει ο Μένης Κουμανταρέας τον Μάιο του 2000, με είχε διαβεβαιώσει ότι η δεκαετία του 1950 ήταν μια «φρικτή δεκαετία», καθώς μόλις βγαίναμε από έναν μακρόχρονο πόλεμο, όπου εμείς οι Ελληνες -ως συνήθως – φροντίσαμε να εξαντλήσουμε και όλες τις παρατάσεις, να χτυπήσουμε και όλα τα πέναλτι και να σκοτώσουμε τελικά περισσότερους συμπατριώτες μας από ξένους. Βασίλευε παντού η φτώχεια, η δυστυχία, η αστυνομοκρατία και ο Κουμανταρέας – παρότι γόνος δεξιάς αστικής οικογένειας, ουσιαστικά προστατευμένος – δεν κατάφερνε να προφυλάσσει τη μυτούλα του από την ταγκή μυρωδιά τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή