NON PAPER

Μια εξίσωση χωρίς λύση

Δέχθηκα την ερώτηση τρεις – τέσσερις φορές τις τελευταίες ημέρες. Με αφορμή, βέβαια, την υπόθεση Μπεκατώρου και με μια υπολανθάνουσα αμφισβήτηση για τις καταγγελίες της ολυμπιονίκου ή τον χρόνο που επέλεξε να τις κάνει. «Καλά, εσύ τριγυρνούσες από τα 18 σου δεξιά και αριστερά. Δεν έτυχε ποτέ να δεχθείς σεξουαλική παρενόχληση;». Ναι, από τα 18 μου, όχι μόνο τριγυρνώ από ‘δώ κι από ‘κεί, αλλά δουλεύω και σε ανδροκρατούμενους χώρους. Πριν μπω μάλιστα στη δημοσιογραφία, η πρώτη μου δουλειά ήταν στη δισκογραφική εταιρεία Lyra του Αλέκου Πατσιφά, όπου συναναστρεφόμουν καθημερινά όχι μόνο κατά πολύ μεγαλύτερούς μου, αλλά και τους έχοντες, τότε, την εξουσία στον χώρο της τέχνης. Και ναι, κάποιες φορές με παρενόχλησαν σεξουαλικά, με πολιόρκησαν ασφυκτικά, με στρίμωξαν, προσπάθησαν να μου βάλουν χέρι. Τους το έκοβα από την πρώτη, ασκώντας μάλιστα, όποτε χρειάστηκε, σωματική και κυρίως λεκτική βία – από μικρή έβριζα σαν καραγωγέας. Και μετά πήγαινα στην παρέα μου ή στους συναδέλφους μου και διακωμωδούσα το περιστατικό.