Από χθες ο Τζο Μπάιντεν είναι και επίσημα ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ. Εισέρχεται στον Λευκό Οίκο με το επιτελείο του σε μια ιστορική στιγμή και για τη χώρα του και για τον κόσμο. Ας ξεκινήσουμε από τις ΗΠΑ. Η απερχόμενη προεδρία αφήνει μια Αμερική διχασμένη, χτυπημένη από την πανδημία και μετέωρη ως προς τον νέο της ρόλο στη διεθνή σκακιέρα. Μιλάμε όμως πάντα για τις ΗΠΑ, άρα για μια υπερδύναμη με συσσωρευμένη πείρα και αφομοιωμένη δημοκρατία. Ο Μπάιντεν καλείται να επιτύχει την ολική επαναφορά σε δύο πεδία. Στο παγκόσμιο, όπου οι ΗΠΑ σε έναν πολυπολικό πλανήτη θα πρέπει να επανακτήσουν το κύρος τους ως δύναμη σταθερότητας και ισχύος. Και στο εθνικό τους πεδίο, όπου η στερέωση των θεσμών και η εξάλειψη των ανισοτήτων θα συρρικνώσει κάθε επιχείρημα του απερχόμενου, μα υπαρκτού λαϊκισμού.

Ταυτόχρονα με την παραπάνω διττή εξίσωση ο Μπάιντεν καλείται και για ένα ακόμη στοίχημα. Την εγγύηση πως οι ΗΠΑ θα είναι ξανά η επικεφαλής και πρωτοπόρα δύναμη στην παγκόσμια οικονομία, σπάζοντας τα δεσμά του απομονωτισμού και επινοώντας ένα παγκόσμιο σχέδιο σε συνεργασία με τη σύνολη Δύση που θα ανασχέσει την ύφεση και θα ξαναθέσει την ίδια κινητήριο δύναμη ενός κοινωνικού συμβολαίου που θα αφήνει έξω κάθε νέα φωνή ανορθολογισμού. Ας μην ξεχνούμε δε πως όλα τα παραπάνω τίθενται επιτακτικά, στον απόηχο των παράλογων σκηνών στο Καπιτώλιο που υπενθύμισαν την ευθραυστότητα των στιγμών αλλά και τη δύναμη της δημοκρατίας.