Μία στις δέκα έχει υπάρξει θύμα απόπειρας σεξουαλικής επίθεσης, μία στις πέντε σεξουαλικού εκβιασμού. Οι μισές παρενοχλήθηκαν από συνάδελφο, μία στις τέσσερις από πελάτη και μία στις πέντε από τον διευθυντή ή τον ιδιοκτήτη της εταιρείας. Μία στις τρεις φορές ο θύτης είχε ανώτερη θέση στην εργασιακή ιεραρχία. Αν τώρα η εξαγωγή συμπερασμάτων από τα παραπάνω ποσοστά φαντάζει απαιτητική, υπάρχει κι η υπεραπλουστευμένη διατύπωση: Στην περίπτωση που κάποιος σφυρίζει σε μια περαστική μιλώντας της βρώμικα, αυτή μπορεί πάντα να αφήσει στην άκρη την ανατροφή της και να του απαντήσει στη διάλεκτο που καταλαβαίνει. Στην άλλη όμως, που συνυπάρχουν σε έναν χώρο εργασίας, πιθανότατα θα σιωπήσει φοβούμενη για την ίδια τη δουλειά της – ειδικά όταν πρόκειται για προϊστάμενο ή κάποιον με σημαντικότερο από εκείνη πόστο. Αυτό, λοιπόν, είναι μιας μορφής βία – αφού μια γυναίκα εξαναγκάζεται να ζήσει σε μια κατάσταση που δεν επιθυμεί. Το χειρότερο, πάντως, είναι πως εξαιτίας ορισμένων η συζήτηση που άνοιξε το ελληνικό metoo πρέπει να γίνει από την αρχή, για τα στοιχειώδη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ