Δωροπλόκος

Να σημειώσω κάτι ακόμα, σε συνέχεια του προηγούμενου κειμένου ΤΑ ΝΕΑ 16-17/1/2021, «η μαγειρική που πάντα θα καίει το φαΐ». Η υποτυπώδης ελληνική παραγωγή, ο εξαρτημένος και ισχνός χαρακτήρας της, ωθεί πολλά κόμματα  στον ρόλο πλουτοπαραγωγικής πηγής. Οσο λείπει η παραγωγή τόσο μεγαλώνει η επίκλησή της, τόσο διογκώνονται αυτοί που την προϋποθέτουν. «Διευθετήσεις, περαιώσεις, τακτοποιήσεις, νομιμοποιήσεις». Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της συνηθισμένης νομοθετικής ουσίας, τα πολλά τελευταία χρόνια. Οροι που θαρρείς ότι σχετίζονται με το γραφειοκρατικό παρασύστημα, ενώ εκφράζουν απολύτως τα κανονικά πολιτικά χαρακτηριστικά, τα οποία κυριαρχούν. Ετσι λειτουργεί η πολιτική παραγωγή, έτσι κτίζεται. Πρόκειται για ένα τοπίο υβριδικών θεσμοποιήσεων, που προσπαθούν να ρυθμίσουν ένα  «ενδιάμεσο», σκιώδη, ηθικοκανονιστικά, χώρο ο οποίος αποτελείται κυρίως από ανομίες ή μικρές, ειδικές επιθυμίες. Π.χ. το πιο σύνηθες: «καταπατώ και εν συνεχεία  οργανώνω τη νομιμοποίησή μου».