Χάλια περάσαμε στην ορκωμοσία Μπάιντεν, χάλια. Η Τζέι Λο μπαμπάτσικη, η σαμπάνια κρύα, το κρασί παλιό, το χαβιάρι κατάμαυρο, η Κάμαλα όχι και τόσο μαύρη όσο μας όφειλε, η Τζιλ όχι και τόσο stylish που να μας ψαρώνει και η πρόσοψη του Καπιτωλίου ρουστίκ, με τις ψευδοροφές και τις κολωνίτσες του. Μη με διακόπτεις πάνω που προσπαθώ να εξηγήσω γιατί συγκινηθήκαμε και ορισμένοι βγάλαμε χαρτομάντηλα. Εχουμε μεγάλη ανάγκη να ξεσπάσουμε κι αυτό το βρίσκω εντελώς ταιριαστό με τη μαύρη μαυρίλα που επικρατεί γύρω τριγύρω. Ωσπου να εξοικειωθούμε πάλι στη χαρά θα απαιτηθεί χρόνος και οι μιμικοί μύες μας θα χρειαστούν πολλές συνεδρίες με  φυσικοθεραπευτή ούτως ώστε να ανακτήσουν την δεξιότητά τους να χαμογελάνε. Μέχρι τότε, θα το πάμε μονοφασικά. Η ίδια χειρονομία, η ίδια έκφραση, θα εκφράζει τον εαυτό της και ταυτόχρονα το αντίθετό του. Μη φοβάστε, και δεν πρόκειται να παρεξηγηθούμε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή