«Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς…». Η πρώτη φορά που διάβασα το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» ήταν το 1991-1992, στον πρώτο μου χρόνο ως μεταπτυχιακός φοιτητής της Αστροφυσικής στο Λονδίνο. Ημουν νέος, μόνος, ανώριμος και (φυσικά) ερωτευμένος. Θυμάμαι να βγάζω το μικρό τομίδιο μες στο τρένο από το Χίθροου, όπου μόλις είχα αποχαιρετήσει την τότε σύντροφό μου, και να διαβάζω τη μετάφραση – απόδοση του Σκοτ Μονκρίφ για τον «Ερωτα του Σουάν».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή