Εχουν ή δεν έχουν οι ηθοποιοί συναισθήματα;

Μια κατάδυση στο αρχείο μας που δεν θα είχε υπάρξει αν δεν είχε προκύψει λόγω της πανδημίας ο εγκλεισμός όλων στα σπίτια μας, είχε ως αποτέλεσμα «να ανακαλύψουμε» μια χειρόγραφη σελίδα του Αλέξη Μινωτή που αποτελεί απάντηση στο πασίγνωστο κείμενο του γάλλου φιλοσόφου Ντενί Ντιντερό για το αν συγκινείται ή δεν συγκινείται ο ηθοποιός. Οσο κι αν προσπαθήσαμε στάθηκε αδύνατο να θυμηθούμε με ποια αφορμή ή ευκαιρία ο αλησμόνητος ηθοποιός μάς είχε εγχειρίσει τη σχετική σελίδα. Σίγουρα όμως θα πρέπει να έχει γίνει στο μακρύ χρονικό διάστημα της φιλίας μας και της συνεργασίας μας (είχαμε την τύχη να επιμεληθούμε με τη συνδρομή του Γιάννη Βαρβέρη και του Αντώνη Φωστιέρη τον τόμο «Ο ηθοποιός Αλέξης Μινωτής» καθώς και έναν τόμο με δοκίμιά του με τον τίτλο «Πορεύεσαι κατά τέχνην». Η «ανακάλυψη» του κειμένου του Μινωτή επανέφερε στη μνήμη μας έναν τόμο που επίσης είχαμε επιμεληθεί με τον τίτλο «Κατίνα Παξινού – Αλέξης Μινωτής: Πολύχρονος πηγαιμός για μιαν Ιθάκη», τόμο που περιελάμβανε στις σελίδες του το ένα από τα τρία κείμενα που είχε γράψει σε όλη της τη ζωή η Παξινού και συνιστά ουσιαστικά μιαν απάντηση στο ερώτημα του Ντιντερό. Δύο ιστορικά πλέον κείμενα που τα θεωρήσαμε ως ένα εξαιρετικό έναυσμα προκειμένου να επιχειρήσουμε την έρευνα με τις απαντήσεις των έξι επίλεκτων στελεχών της ελληνικής θεατρικής σκηνής. Σε όλες τις τέχνες υπάρχει άλλοτε μια κλωστή κι άλλοτε ένα χοντρό σκοινί που ενώνει μορφές και γενιές και κάνει τον χρόνο όσο κι αν βυθίζεται στο απώτατο παρελθόν να επανέρχεται ως σημερινός. Ακόμη και όταν διαφέρουν μεταξύ τους οι ταξιθετήσεις και οι εκτιμήσεις σε σχέση με πρόσωπα και πράγματα, δεν παύουν όλες τους να έχουν τον ίδιο κοινό γεννήτορα.