Η ώρα των αποφάσεων

Ο Ολυμπιακός είναι εδώ στο μπάσκετ. Στην Ευρωλίγκα κάνει μια αξιοπρόσεκτη πορεία, έχοντας όμως έφεση στις εκτός έδρας νίκες και όχι τόσο στις επιτυχίες στο ΣΕΦ. Δεν είναι παράλογο. Κι αυτό, διότι ένεκα του κορωνοϊού τα ματς διεξάγονται χωρίς την παρουσία θεατών, οι εξέδρες είναι «κρύες» και άρα δεν έρχεται η αύρα που δίνει φτερά και ηθικό στους παίκτες. Πού μπορεί να φτάσει ο Ολυμπιακός στη διοργάνωση; Ουδείς μπορεί να το προεξοφλήσει. Για δύο λόγους: αφενός συχνά πυκνά παρατηρείται ότι το σύνολο που πηγαίνει μπροστά στην κανονική διάρκεια της περιόδου, δυσκολεύεται στα play offs. Αφετέρου, διότι οι τραυματισμοί ή οι απουσίες, παίζουν σημαντικό ρόλο και διαφοροποιούν τα δεδομένα. Τι θα έπρεπε να κάνουν στο Λιμάνι, τώρα: είναι αδήριτη η ανάγκη να σκεφθούν το εγγύς μέλλον και όχι μακροπρόθεσμους στόχους. Οταν έχεις αυτόν τον Σλούκα, δηλαδή έναν παίκτη υψηλού επιπέδου σε τέτοια κατάσταση, αμαρτία είναι να μην του προσφέρεις καλούς υπασπιστές. Ενα ακόμη γκαρντ και κυρίως ψηλούς αξιόπιστους. Εδώ είμαστε, συνεπώς. Καλός και άγιος ο Ελις, δεν απορρίπτεται από τούτη τη γωνιά και ως λύση βοηθητική μπορεί να προσφέρει πολλά. Οχι όμως να σηκώσει το βάρος του βασικού και των απαιτήσεων που αυτός ο ρόλος συνεπάγεται. Οσον αφορά στον Ζαν Σαρλ, μια τίμια λύση αλλά της… προ Σλούκα εποχής. Δεν γίνεται να διαθέτεις τέτοιον πλέι μέικερ και να τον αφήνεις χωρίς κάποιο σοβαρό στήριγμα. Κατά συνέπεια και δίχως το παρακάτω να αποτελεί θέσφατο ή να υπάρχει μια σφαίρα που θα προβλέπει τα μελλούμενα: στα 31 του χρόνια ο παίκτης που οδηγεί τον Ολυμπιακό εμφανίζεται ώριμος να φτάσει μακριά στην Ευρωλίγκα. Μόνος, όσο και να το θέλει, αμφίβολο είναι. Ο Πρίντεζης κάνει παραπάνω από όσα μπορεί με δεδομένη πλέον την ηλικία και την καταπόνησή του στη ρακέτα. Βλέποντας τους εφετινούς ξένους, ίσως ήταν αμφιλεγόμενη η απόφαση να φύγει ένας παίκτης, ο Πολ, από την περυσινή ομάδα. Αυτός κατέθετε μια ποιότητα. Οσον για τον εφετινό, τον Τζένκινς, καλός στην άμυνα, πλην όμως στην επίθεση λίγα πράγματα. Και ο Σπανούλης; Ωραία ερώτηση. Ο μέγιστος αυτός παίκτης διαπιστώνει πως ο χρόνος του συρρικνώνεται. Είναι πλέον στα 39 του χρόνια. Ναι, δεν μπορεί να περιμένει κάποιος να κάνει ο Βασίλης όσα μπορούσε όταν ήταν νεότερος και κατακτούσε με πανηγυρικό τρόπο τίτλους και Ευρωλίγκες.