Το πριν και το μετά είναι η μέρα με τη νύχτα

Χρειάστηκε μόνο μια καταγγελία, τη σωστή στιγμή, από τον κατάλληλο άνθρωπο: τις τελευταίες μέρες ζούμε την ελληνική επανάληψη του #MeToo, του (κατά κύριου λόγου) γυναικείου κινήματος που έστειλε τον Χάρβεϊ Γουάινστιν στη φυλακή. Το 2017 η εδώ κοινωνία παρατηρούσε τα όσα γίνονταν στις ΗΠΑ μάλλον δύσπιστα. Οι ξαφνικές αποκαλύψεις, που προέρχονταν κυρίως από ηθοποιούς της βιομηχανίας του Χόλιγουντ, προξένησαν αντιδράσεις ανάλογες με αυτές που καταγράφηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά την εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου: μερικοί φώναζαν πως οι γυναίκες που κατήγγειλαν κακοποίηση ή παρενόχληση είχαν μείνει σιωπηλές με αντάλλαγμα την καριέρα τους και άλλοι πίστευαν πως το #MeToo είχε γίνει όχημα δημοσιότητας για εκείνες που το ταλέντο δεν στάθηκε αρκετό για να πετύχουν. Στον πυρήνα και των δύο απόψεων υπήρχε η βαθιά κρυμμένη πατριαρχική εξήγηση: τα ‘θελαν και τα ‘παθαν, είτε γιατί δεν ήταν αρκετά ικανές να προστατεύσουν τον εαυτό τους είτε γιατί όντως δεν μίλησαν εκείνη τη στιγμή, δίνοντας σιωπηλή συναίνεση.