Τα δημόσια πρόσωπα κατά τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου οφείλουν να αποδέχονται πολύ πιο σκληρή, επιθετική, ακόμη και απαξιωτική κριτική σε σχέση με τα πρόσωπα που δεν είναι δημόσια και κινούνται μόνο στην ιδιωτική τους σφαίρα. Υπάρχει βεβαίως και για τα δημόσια πρόσωπα όριο στο περιεχόμενο και στο ύφος της κριτικής. Δημοσιογραφικές όμως έρευνες ή ερωτήσεις για το πραγματικό κόστος της ανακαίνισης και το συνηθισμένο για τα δεδομένα της αγοράς ύψος του μισθώματος μιας κατοικίας δεν είναι θέματα που υπερβαίνουν το όριο του εύλογου δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος. Αφορούν τα αντικειμενικά στοιχεία μιας μισθωτικής σύμβασης, όχι τον ηθικό πυρήνα της προσωπικότητας ενός δημόσιου προσώπου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή