Για πολλά χρόνια τον δημόσιο διάλογο μονοπωλούσε η έννοια της «πράσινης ανάπτυξης» υπό το πρίσμα της ανάγκης για προσαρμογή στο περιβάλλον και μιας βιώσιμης ανάπτυξης. Για πολλά χρόνια δυστυχώς, στον ελληνικό δημόσιο διάλογο απουσίαζε η έννοια της «γαλάζιας ανάπτυξης» υπό την έννοια μιας οικονομίας που προσανατολίζεται στα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα μας τα οποία είναι προσανατολισμένα στη θάλασσα. Είναι η ναυτιλία, οι υποδομές μας και η περαιτέρω ανάπτυξη του θεματικού τουρισμού. Δυστυχώς, έπρεπε να φτάσουμε στο 2021 για να επεξεργαστεί το αρμόδιο υπουργείο ένα νομοσχέδιο που θα συστηματοποιεί τη στρατηγική για την επίτευξη της «γαλάζιας ανάπτυξης» και το νομοσχέδιο αυτό να συζητηθεί  στη Βουλή. Είναι πραγματικά απογοητευτικό η έννοια της Νησιωτικής Πολιτικής να αποκτά νόημα έπειτα από 3 Μνημόνια. Ειδικά αν υπολογίσει κάποιος ότι τα 6.000 νησιά και νησίδες αποτελούν το 18,7% της συνολικής επιφάνειας της Ελλάδας, οι νησιώτες μας αντιστοιχούν περίπου στο 15% του πληθυσμού και στα νησιά παράγεται το 25% του ΑΕΠ μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή