Υπάρχει μια ιδιόμορφη σταθερά, ένα pattern, οιονεί νόμος, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που μάλλον τον παραβλέπουμε. Υστερα από μια μεγάλη ένταση που φέρνει τις δύο χώρες στο χείλος του πολέμου ή ακόμα ύστερα από μια μεγάλη καταστροφή, ακολουθούν οι πλέον φιλόδοξες, τολμηρές και μερικές φορές πρωτότυπες προτάσεις για τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι προτάσεις αυτές καρποφορούν, σε κάποιες άλλες παραμένουν απλώς στα χαρτιά. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Ας πάρουμε τρεις από τις πλέον εβληματικές στιγμές κρίσης: (i) Μικρασιατική Καταστροφή (1922), (ii) Εισβολή Τουρκίας στην Κύπρο (1974), (iii) Κρίση στα Ιμια (1996).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή