Οσο βαριά, όσο ειδεχθή κι είναι τα εγκλήματα για τα οποία καταδικάζεται κάποιος, η ποινή που του επιβάλλει ο φυσικός του δικαστής είναι η μόνη τιμωρία και η έκτισή της η μόνη του οφειλή. Φυσικά μπορεί να νιώθουμε ηθική αποστροφή για τον εγκληματία, να μην τον συγχωρούμε ποτέ, να τον μισούμε. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο. Και, κυρίως, δεν μπορούμε να του στερήσουμε κανένα άλλο δικαίωμα, πέρα από αυτά που η απόφαση του δικαστηρίου του στερεί. Οταν, λοιπόν, τίθεται ζήτημα δικαιωμάτων ενός κρατουμένου που εκτίει ποινή, η απάντηση «ποια δικαιώματα έδωσες εσύ στα θύματά σου;», μπορεί να ικανοποιεί το θυμικό κάποιων, αλλά είναι βλακώδης. Ο νόμος ορίζει και το τίμημα για τις πράξεις του και τα δικαιώματά του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή