ΤΙ θα λέγαμε λοιπόν σε έναν νέο άνθρωπο για τον Στάινερ, έστω και με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατό του; Πρώτα απ’ όλα αυτό: ότι ήταν ένας αναγνώστης. Διάβαζε κείμενα και μιλούσε γι’ αυτά που διάβαζε. Στην πραγματικότητα ζούσε μέσα στα βιβλία. Και είχε καταλάβει εγκαίρως ότι ήταν καλύτερα να κατοικεί σε πολλά μέρη ταυτοχρόνως ώστε να υπάρχει ένα στο οποίο να μπορεί να καταφεύγει. Απέρριπτε όλες τις ειδωλολατρίες εκτός από μία: την ειδωλολατρία της γλώσσας. Δεν μιλούσε απλώς πολλές γλώσσες (κληρονομιά από τη μητέρα του, που συνήθιζε να ξεκινάει μια φράση σε μια γλώσσα και να την τελειώνει σε μια άλλη). Δίδασκε σε διάφορες γλώσσες, σκεφτόταν σε διάφορες γλώσσες, έκανε έρωτα σε διάφορες γλώσσες. Σε ένα βιβλίο του διηγείται τη σχέση του με τη Γερμανίδα S. (που όταν γδυνόταν μουρμούριζε ένα παιδικό τραγούδι για έναν ευνουχισμό), με την Ιταλίδα Α-Μ. (που ο «φλεγόμενος θάμνος» της μετατρεπόταν σε ηφαίστειο όταν εκείνος της απήγγελλε Προυστ), με τη Γαλλίδα Ν. (που του έλεγε, πάντα στον πληθυντικό, «Ελάτε, ελάτε τώρα μέσα μου, βαθιά!»)

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή