Οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες ξεκίνησαν με το αναμενόμενο, από τουρκικής πλευράς, περιεχόμενο. Αμέσως φάνηκε το απόλυτο αδιέξοδο. Ομως, τότε, γιατί διεξάγονται οι συνομιλίες; Επειδή έχουν επιβληθεί: είναι δευτερογενείς. Ο πρώτος, ουσιαστικός, διάλογος πίσω τους είναι αμιγώς γερμανοτουρκικός. Η συνεννόηση Βερολίνου – Αγκυρας, που κινείται ερήμην και εις βάρος της Ελλάδας, είναι που επέβαλε τόσο την έναρξη όσο και το απαράδεκτο περιβάλλον της διαδικασίας. Η ασφυκτική Γερμανία υπηρετεί τη δική της αμιγώς εθνική πολιτική. Τι συζήτηση μπορεί να ξεκινά τη Δευτέρα, όταν την Κυριακή εκτοξεύονται ωμές απειλές πολέμου; Οταν η στάση αυτή επιβραβεύεται de facto από το Βερολίνο; Που επιβάλλει στην ΕΕ να απόσχει από κάθε μορφή κυρώσεων κατά της Αγκυρας, όταν αυτή απειλεί ευθέως δύο κράτη – μέλη της; Οταν η Τουρκία επιμένει στην ακύρωση της Συνθήκης της Λωζάννης; Μία συζήτηση: αυτή που εξυπηρετεί ταυτόχρονα Τουρκία και Γερμανία. Πίσω από τις διερευνητικές, αυτές συζητούν πραγματικά.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ