Οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες ξεκίνησαν με το αναμενόμενο, από τουρκικής πλευράς, περιεχόμενο. Αμέσως φάνηκε το απόλυτο αδιέξοδο. Ομως, τότε, γιατί διεξάγονται οι συνομιλίες; Επειδή έχουν επιβληθεί: είναι δευτερογενείς. Ο πρώτος, ουσιαστικός, διάλογος πίσω τους είναι αμιγώς γερμανοτουρκικός. Η συνεννόηση Βερολίνου –  Αγκυρας, που κινείται ερήμην και εις βάρος της Ελλάδας, είναι που επέβαλε τόσο την έναρξη όσο και το απαράδεκτο περιβάλλον της διαδικασίας. Η ασφυκτική Γερμανία υπηρετεί τη δική της αμιγώς εθνική πολιτική. Τι συζήτηση μπορεί να ξεκινά τη Δευτέρα, όταν την Κυριακή εκτοξεύονται ωμές απειλές πολέμου; Οταν η στάση αυτή επιβραβεύεται de facto από το Βερολίνο; Που επιβάλλει στην ΕΕ να απόσχει από κάθε μορφή κυρώσεων κατά της Αγκυρας, όταν αυτή απειλεί ευθέως δύο κράτη – μέλη της; Οταν η Τουρκία επιμένει στην ακύρωση της Συνθήκης της Λωζάννης; Μία συζήτηση: αυτή που εξυπηρετεί ταυτόχρονα Τουρκία και Γερμανία. Πίσω από τις διερευνητικές, αυτές συζητούν πραγματικά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή