Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 δούλευα επαγγελματικά με τον Σήφη Βαλυράκη σε ένα μικρό γραφείο στη Λεωφόρο Συγγρού. Το γραφείο το κοσμούσαν έργα της γυναίκας του, της Μίνας, και έτσι περιβαλλόμασταν από τα έντονα και ζωντανά χρώματα της τέχνης της. Εκτός από τις συζητήσεις για τη δουλειά, ο Σήφης μου έκανε κάτι σαν πολιτικά σεμινάρια, ακούραστος ομιλητής. Εσκυβε πάνω στα λάθη των παλιότερων χρόνων, μου έκανε γόνιμη κριτική στην κυβέρνηση Καραμανλή, και μαζί βρίσκαμε και συγκρίναμε τις πιο τραβηγμένες περιπτώσεις της κρατικής γραφειοκρατίας με δόσεις χιούμορ και απελπισίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή