Χωρίς αξιοκρατία δεν υπάρχει ποδόσφαιρο

Είναι γεγονός ότι το ποδόσφαιρο, για κάποιους λόγους, εισέπραττε ιδιαίτερα μελανά σχόλια από τον κόσμο της διανόησης. Ο Τζορτζ Οργουελ περιγράφει το ποδόσφαιρο σαν «πηγή ανεξάντλητης εχθρότητας» και το χαρακτηρίζει «προσομοίωση πολέμου», και ομολογεί ότι «εκπλήσσεται πάντοτε όταν ακούει κάποιον να λέει ότι ο αθλητισμός καλλιεργεί τη φιλία μεταξύ των λαών». Παρατηρεί δε τοξικά ότι «Παίζεται για τη νίκη, συνεπώς, αποκλειστικός σκοπός του παιχνιδιού είναι η προσπάθεια να κερδίσετε πάση θυσία τον αντίπαλο. Και στην προσπάθεια αυτή, υπάρχει σκοπιμότητα, χτυπήματα κάτω από τη μέση, παιχνίδι με τον χρόνο, και κάθε λογιών απατηλά μέσα, για να κλέψετε το αποτέλεσμα». Στον αντίποδα, του απαντάει ο Τζέιμς Χόγκαν, ο ιρλανδικής καταγωγής προπονητής, που κυριολεκτικά αναμόρφωσε το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο στη διάρκεια του μεσοπολέμου, μαζί με τον Ούγγρο Ούγκο Μάισλ, τον δημιουργό της αυστριακής Βούντερτιμ. Ενα μοναδικό σύνολο που κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 1932, απεκλείσθη από την Ιταλία με 1-0 στους ημιτελικούς, κατόπιν εντολής και παρεμβάσεως του Ντούτσε, και κατέκτησε το ολυμπιακό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 1936.