Σε ανύποπτο χρόνο – μια δεκαετία πριν από την έκρηξη της πανδημίας – με είχε απασχολήσει ένα μαζικό κοινωνικό φαινόμενο που πήρα την πρωτοβουλία να το βαφτίσω «ηδονοβλεπτικό πουριτανισμό». Τότε η αφορμή – ο πυροκροτητής, αν προτιμάτε – ήταν το «σκάνδαλο» με το πρώτο αισθησιακό DVD της Τζούλιας Αλεξανδράτου. Οι (όχι και τόσο) παλαιότεροι θα θυμούνται ότι αρχικά η καλλονή εμφανιζόταν στα κανάλια και διαρρήγνυε τα ιμάτιά της πως το περίφημο DVD δεν ήταν παρά προϊόν κλοπής προσωπικών της δεδομένων. Οι πιο παρατηρητικοί ανάμεσά μας έγειραν την ένσταση ότι για «προϊόν κλοπής» ήταν ιδιαίτερα καλοφωτισμένο και καλογυρισμένο – με τρικάμερο, παρακαλώ -, χώρια που μπορούσε να το βρει εύκολα κανείς σε όλα τα περίπτερα της χώρας και να το αποκτήσει στο φως της ημέρας, αφού καταβάλλει πρώτα ένα σεβαστό εικοσάευρο. Πριν αλέκτορα φωνήσαι, η Αλεξανδράτου άλλαξε τροπάρι άρδην, ζήτησε δημοσίως «συγγνώμη» για την αποπροσανατολιστική της δήλωση και άνοιξε τα φτερά της σε μια νέα ζωή και σε μια νέα σταδιοδρομία, υπό τα βλέμματα και υπό τα χειροκροτήματα μιας μερίδας της μαθητιώσας νεολαίας που είχε προσέλθει στο τηλεοπτικό στούντιο. Ηταν άνοιξη του 2010. Τα social media έβγαζαν ακόμη δοντάκια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή