Δεν είναι λίγες οι φορές που στο πλαίσιο του σχολιογραφικού και αρθρογραφικού οίστρου οι Διεθνείς Σχέσεις καταλήγουν ιδεολόγημα. Ανάλογα με την οπτική που έχει επιλέξει κανείς -ακόμη χειρότερα: ανάλογα με το συμπέρασμα που έχει προαποφασίσει -, διαστέλλει την έννοια για να την προσαρμόσει σε μια «άποψη». Οι Διεθνείς Σχέσεις, ωστόσο, είναι επιστημονικός κλάδος που διέπεται από εσωτερική λογική και κανόνες. Εχει τον δικό του μεθοδολογικό στοχασμό και εργαλεία που οδηγούν σε συμπεράσματα. Το υπενθύμισε με έμμεσο τρόπο ο Γκράχαμ Αλισον στο πρόσφατο «Σε τροχιά πολέμου» (εκδ. Πεδίο, 2020, μτφ. Λουκρητία Μακροπούλου), για τη σύγκρουση ΗΠΑ – Κίνας, χρησιμοποιώντας μία από τις παλαιότερες αναλύσεις στην εργαλειοθήκη των Διεθνών Σχέσεων: τη λεγόμενη «παγίδα του Θουκυδίδη».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή