«Υπερμεταδότες» ανοησίας

Μπορεί σε αυτή τη φάση να μην έχουμε εμβόλια. Μπορεί η τεράστια και συγκινητική συμμετοχή των συμπολιτών μας άνω των 80 ετών, όπως και των ενοίκων των γηροκομείων να απορροφά γρήγορα τα λίγα διαθέσιμα. Ωστόσο, μπορεί κάποιος να απαντήσει με ασφάλεια πόσοι από τις υπόλοιπες κατηγορίες του πληθυσμού θα έσπευδαν να εμβολιαστούν αν είχαμε για κάθε πολίτη διαθέσιμη μια διπλή δόση εμβολίου; Η ιστορία του 50% των γιατρών, των νοσηλευτών και του υπόλοιπου προσωπικού των μονάδων υγείας που απέχουν του εμβολιασμού πέραν από τον αυτονόητο κίνδυνο στον οποίο θέτουν τους ασθενείς τους, αλλά και τον εαυτό και την οικογένειά τους, δείχνει και κάτι άλλο. Αν αυτοί, που για τους πολλούς είναι οι άνθρωποι «που ξέρουν από μέσα», δεν κάνουν το εμβόλιο, τότε πώς θα πειστούν οι υπόλοιποι; Αν το επεκτείνουμε και πέραν της προσωπικής τους άποψης. Την «τεκμηρίωση» της άρνησής τους, την κρατούν για τον εαυτό τους; Ή μετατρέπονται σε «υπερμεταδότες» κάθε ανοησίας; Αν συμβαίνει – που συμβαίνει – υπάρχει πρόβλημα.