Στο όνομα της τέχνης

Ανεξάρτητα από την εξέλιξη που θα έχει το κύμα καταγγελιών, με την αυταπόδεικτη βαρύτητά τους, υπάρχει ήδη ένα ζητούμενο που πρέπει να διαφυλαχθεί. Κι αυτό είναι η αξιοπιστία των πληροφοριών που διακινούνται. «Κάποιος άκουσε» ν’ ακούγεται ένα όνομα, κάποιος κάνει αναπαράσταση εγκλήματος, άλλος γράφει για έναν «γνωστό» που όλοι ήξεραν, αλλά κανείς δεν κατονομάζει. Ολα αυτά στο όνομα της δημοσιογραφίας και της τέχνης, όπου η θητεία πλέον μετριέται με την ποσότητα των αναρτήσεων. Αυτός είναι ο τρόπος που θα δείχναμε σεβασμό στον καλλιτεχνικό κόσμο, καθώς πασχίζει να επιβιώσει υπό συνθήκες αβίωτες; Δείχνει κάποιος σεβασμό αναμασώντας κι ανακυκλώνοντας φήμες ή ακυρώνοντας το τεκμήριο αθωότητας; Χθες ακόμη ακούστηκαν σε «δημοσιογραφικούς κύκλους» ονόματα για να αναλάβουν ως «διάδοχοι». Γιατί; Ανταποκρίνονταν σε επώνυμες καταγγελίες για κακοδιοίκηση ή υπόθεση παρενόχλησης; Το αυτοαποκαλούμενο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στήνει ενίοτε σκηνικά -εκτός από ιστοσελίδες – για να λογοδοτήσουν οι υπόλοιποι σαν να ήταν υπόλογοι. Επιτέλους, ας προστατεύσουμε τη δημοσιογραφία απ’ όσους δηλώνουν ιδιοκτήτες της. Υπάρχουν και οι άλλοι: όσοι μετρούν την είδηση με το κουταλάκι του καφέ.