Συνειδητή… ασυνειδησία

Πώς θα σας φαινόταν αν μπαίνατε σε ένα ταξί με κομμένες ζώνες ασφαλείας και φαγωμένα τακάκια να τσιρίζουν; Ή να βλέπατε σε ένα χασάπικο κρέατα εκτός ψυγείου για δύο-τρεις ημέρες στο τσιγκέλι να σας πλασάρονται από τον μάστορα σαν φρέσκα… Σε ένα οδοντιατρείο, να σας κάνουν απονεύρωση με εργαλεία που μόλις είχαν βγει από το στόμα του προηγούμενου ασθενούς… Στο εστιατόριο, το ψωμί που δεν κατανάλωσε η διπλανή παρέα να επέστρεφε στο πάσο και από εκεί πίσω στη σάλα, αλλά στο δικό σας τραπέζι… Πιθανότατα θα δυσανασχετούσατε – και δικαίως – καθώς όλα τα παραπάνω άπτονται της ασφάλειας/ υγείας σας. Κατόπιν καταγγελίας, μάλιστα, η εκάστοτε αρμόδια Αρχή (Τροχαία, Υγειονομικό, Οδοντιατρικός Σύλλογος κ.ο.κ) θα παρέμβαινε. Γιατί να μη συμβαίνει κάτι αντίστοιχο και με τους τραυματιοφορείς/ νοσηλευτές/ ιατρούς που ενώ τους δόθηκε – κατά προτεραιότητα – η ευκαιρία να εμβολιαστούν κατά του Covid-19 επέλεξαν – συνειδητά – να απέχουν, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή ασθενών ή γενικώς (και αδιακρίτως) μελών της κοινότητας εν μέσω πανδημίας;