Σαν να συναντά λιγότερες αντιδράσεις αυτή τη φορά η παράδοση των κλειδιών μιας μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας σε έναν τεχνοκράτη. Σαν να θεωρείται η ανάληψη της πρωθυπουργίας της Ιταλίας από τον Μάριο Ντράγκι ένα «αναγκαίο κακό», μια φυσική κατάληξη της μόνιμης κρίσης στην οποία είναι βυθισμένη αυτή η χώρα, ανίκανη καθώς είναι να αναπτυχθεί εδώ και είκοσι χρόνια και χρεωμένη μέχρι τον λαιμό. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έβγαλε ανακοινώσεις για την παράκαμψη της λαϊκής ψήφου. Ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν κατήγγειλε τον «τραγικό δεσπότη», όπως αποκαλεί τον Ντράγκι στο βιβλίο του «Ενήλικες στο δωμάτιο». Ισως να φταίει πως ούτε κι ο προηγούμενος πρωθυπουργός, ο Tζουζέπε Κόντε, ήταν εκλεγμένος. Ισως να άλλαξαν οι εποχές. Ισως η κόπωση από την πανδημία να τα σαρώνει όλα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή