Και τώρα ο δεξιός λαϊκισμός!

Η χώρα πέρασε με επώδυνο τρόπο την περίοδο του αριστερού λαϊκισμού με την αντισυστημική φλυαρία. Εφτασε στα όρια τη σχέση με την ΕΕ και βυθίστηκε σε άγρια πόλωση χωρίς ίχνος συναινέσεων. Η ήττα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε σελίδα και δημιούργησε προσδοκίες για επαναφορά στον ορθολογισμό και στους χαμηλούς τόνους. Η πανδημία άλλαξε τους κανόνες της πολιτικής ζωής. Η ατζέντα έγινε ως ένα βαθμό μονοθεματική. Ωστόσο με αργούς ρυθμούς μπαίνουμε σε μια περίοδο με όλα τα προβλήματα της κοινωνίας στην ημερήσια διάταξη. Μαζί με αυτά βλέπουμε να έρχεται στο προσκήνιο ένα νέο κύμα λαϊκισμού. Αυτή τη φορά στη θέση των λέξεων καπιταλισμός, διαμαρτυρία, παλαιό πολιτικό σύστημα έχουμε τις λέξεις έθνος, ασφάλεια, νόμος και τάξη. Ολες αυτές οι έννοιες έχουν προφανώς μεγάλη αξία. Αρκεί να μη γίνονται εργαλεία για κάθετη αντιπαράθεση που απευθύνεται στα χαμηλά ένστικτα και στην παραψυχολογία των μαζών. Να μην ακυρώνουν τη νηφαλιότητα. Κάπως έτσι είδαμε από τη ΝΔ προεκλογικά τις υπερβολές για τα εθνικά θέματα με αφορμή τα συλλαλητήρια για τις Πρέσπες. Κάπως έτσι ακούμε σήμερα τον Αντ. Σαμαρά σε θέση τουρκοφάγου και τον Κ. Κυρανάκη σε θέση πολεμοκάπηλου.