«Αιαί / Ποιος το περίμενε, το όνομά μου – ένας στεναγμός / επώνυμο αποκαλυπτικό της συμφοράς μου· / τώρα μπορώ να ξεφωνίζω / και δυο και τρεις φορές αιαί». Η παρετυμολογία που επιχειρεί ο Σοφοκλής στον «Αίαντα» ξαφνιάζει ακόμη και σήμερα με την ιδιοφυΐα της: σε ένα όνομα ενώνονται η μοίρα του ήρωα, τα πάθη που επιφέρουν το επιφώνημα και η προαναγγελία του θανάτου. Η μετάφραση ανήκει στον Νίκο Α. Παναγιωτόπουλο και πραγματοποιήθηκε για την παράσταση της Σύλβιας Λιούλιου, που ανέβηκε στη Μικρή Επίδαυρο το 2015, με τους Χάρη Φραγκούλη (Αίας), Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη (Τεύκρος), Σοφία Κόκκαλη (Τέκμησσα), Μιχάλη Σαράντη (Αγαμέμνων) κ.ά. Στιγμές που έχουν περάσει ίσως σε μια νοσταλγική διάσταση του χρόνου εξαιτίας της πανδημικής κρίσης αλλά και της απομάγευσης που επικρατεί στον χώρο του θεάτρου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή