Ο θάνατος του Καμί και η «θεωρία της KGB»

Οι σχεδόν μυθιστορηματικές διαστάσεις που έχουν δoθεί κατά καιρούς στη ζωή του Αλμπέρ Καμί κάνουν πολλές φορές το έργο και τη σκέψη του να κρύβονται πίσω από τα παραβολικά κάτοπτρα των ερμηνειών. Το σίγουρο είναι πως ο πολιτικοηθικός χάρτης του στοχαστή παραμένει ξάστερος. Μέχρι αποδείξεως… Ομως μέχρι σήμερα εκείνο που παραμένει κενό στις χιλιάδες βιογραφικές αναλύσεις ή προσπερνάται σε μια αράδα είναι ο θάνατός του. Πριν από 61 χρόνια στις 4 Ιανουαρίου του 1960, όταν πεθαίνει στα 46 του χρόνια, σε αυτοκινητικό δυστύχημα στο Βιλμπλεβέν, ένα χωριό 120 χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι. Ο εκδότης και επιστήθιος φίλος του Μισέλ Γκαλιμάρ χάνει τον έλεγχο του οχήματος και πέφτει σε δέντρο με υπερβολική ταχύτητα. Τρία χρόνια πριν, το 1957, ο Καμί είχε κερδίσει Νομπέλ Λογοτεχνίας, επειδή «φωτίζει τα προβλήματα της ανθρώπινης συνείδησης του καιρού μας», όπως σημείωνε το σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας. Ετσι επιβεβαιώθηκε η μακάβρια ρήση του Τ.Σ. Ελιοτ, που έλεγε ότι το Νομπέλ είναι το εισιτήριο για την κηδεία του κατόχου. Με την έννοια ότι μετά δεν έχεις να κάνεις απολύτως τίποτα το σημαντικό. Στα συντρίμμια του δυστυχήματος βρέθηκε ένα χειρόγραφο με τίτλο «Ο πρώτος άνθρωπος». Ενα ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα που σύμφωνα με πηγές του περιβάλλοντος Καμί θα ήταν το αριστούργημά του. Αλλά με αν δεν γράφεται η ιστορία.