Ρίσκο

^«Εσείς δέχεστε το ρίσκο να κολλήσουν κάποιοι άνθρωποι σε μια τέτοια συγκέντρωση στο όνομα της δημοκρατίας;» ρώτησε ο άνκορμαν. «Βεβαίως, δέχομαι το ρίσκο. Και γι’ αυτό θεωρώ ότι το ορθό θα ήταν η κυβέρνηση να μη φέρει τέτοια νομοσχέδια που εγείρουν σημαντικές κοινωνικές αντιδράσεις μέσα σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μέσα στην πανδημία» απάντησε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ σύμφωνα με τους υποστηρικτές του εννοούσε «βεβαίως, δέχομαι ότι υπάρχει ρίσκο». Οι αντίπαλοί του επομένως, λένε οι προαναφερθέντες, έβαλαν τη μονταζιέρα να δουλεύει πριν σκεφτούν τι ήθελε να πει – αλλά δεν είπε. Είτε πάντως αντιλαμβάνεται πως υπάρχει στα συλλαλητήρια, είτε το αναλαμβάνει, δεν είναι το μοναδικό που εμφανίζεται να παίρνει όταν τα αναδεικνύει σε κεντρικό εργαλείο της αντιπολιτευτικής του στρατηγικής. Κάποιος, υπέρμαχος του πολιτικού ρεαλισμού, θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι εδώ και καιρό ρισκάρει καθημερινά τη δυναμική της θέσης του κόμματός του στον νέο δικομματισμό. Κι όχι μόνο γιατί καταναλώνει πολλή αντιπολιτευτική ενέργεια για θέματα που συγκινούν βασικά τον στενό πυρήνα της βάσης του.