Ηχοδύναμα

Μπετόβεν, Μότσαρτ: Σεπτέτα, Οι Σολίστ της Ορχήστρας του Φεστιβάλ της Λουκέρνης, Accentus

Η Ορχήστρα του Φεστιβάλ της Λουκέρνης συνιστά ιδιότυπη περίπτωση στον χώρο της μουσικής. Πρώτον, κατά κάποιον τρόπο τα τελευταία χρόνια έχει «αναστηθεί από τις στάχτες» της. Οταν πρωτοξεκίνησε, μαζί με το Φεστιβάλ, έγραψε ιστορία. Οι πάντες είχαν περάσει από το πόντιουμ της πόλης την οποία είχε επιλέξει για σπίτι του ο Βάγκνερ. Ομως μετά υποχώρησε. Μέχρι που «ξαναγεννήθηκε» στα τελευταία χρόνια του Κλάουντιο Αμπάντο και έκτοτε πρωταγωνιστεί διεθνώς. Δεύτερον, δεν είναι μία δομικά συνηθισμένη ορχήστρα: ο Αμπάντο έφερε στα πρώτα αναλόγιά της πολλούς από τους κορυφαίους ορχηστρικούς μουσικούς της εποχής μας. Τι άλλο μπορείς να πεις όταν έχει περάσει από εκεί ως πρώτο κόρνο ο Μάιρον Μπλουμ, ή ως πρώτο τσέλο η Ναταλία Γκούτμαν; Και αυτοί απλώς ενδεικτικά, ανάμεσα σε πολλούς. Με τον Αμπάντο η Ορχήστρα έκανε και μία σειρά σπουδαίων ηχογραφήσεων, περνώντας τώρα στο επόμενο στάδιο: στη μουσική δωματίου με μουσικούς από τις τάξεις της και με δύο έργα-σταθμούς του είδους. Το Ντιβερτιμέντο Κ 251 του Μότσαρτ είναι η επιτομή του είδους που άνθησε στην κλασική περίοδο. Πνευστά και έγχορδα με κύριο σκοπό την ευχαρίστηση του ακροατή – μουσική κατ’ επίφαση «εύκολη», στα χέρια του Μότσαρτ και, ειδικά εδώ, το Ντιβερτιμέντο απογειώνεται. Ομως, με τον Μπετόβεν και το νεανικό Σεπτέτο έργο 20, αυτό το συγκριτικά σπάνιο σχήμα οργάνων, περνάει πλέον σε άλλο επίπεδο, όπως άλλωστε έγινε και με ό,τι καταπιάστηκε ο Μπετόβεν ήδη από την αρχή. Το έργο ήταν ένα είδος «διαπιστευτηρίων» του νεαρού συνθέτη από την επαρχιακή Βόννη στην αυτοκρατορική Βιέννη, την καρδιά της παγκόσμιας μουσικής. Ετσι, το πέρασμα του Μπετόβεν ανάμεσα στους δύο αυτούς κόσμους γίνεται και το πέρασμα ενός είδους στην επόμενη διάστασή του, που θα συνεχιστεί και για καιρό πάνω σε αυτό το νέο μοντέλο, με αποκορύφωση το αριστούργημα του Σούμπερτ, φτάνοντας έως και στον 20ό αιώνα, με συνθέτες όπως ο Φρανσαί. Τελικά, ήταν το πέρασμα μιας ολόκληρης εποχής σε μία άλλη: το Σεπτέτο γράφτηκε το 1799 και με τον τρόπο του εισήγαγε, άθελά του, έναν νέο, καινούργιο κόσμο που σύντομα θα ανοιγόταν στην Ευρώπη.