Πόσο σκληρό και δύσκολο είναι για μένα να γράφω ξανά, έπειτα από 19 χρόνια, στα «ΝΕΑ», που μεγάλωσα και ανδρώθηκα, για τον Αντώνη Καλογιάννη, έναν άνθρωπο που με σημάδεψε και η απώλειά του αφήνει ένα τεράστιο κενό. Οχι μόνο στην οικογένειά μας αλλά και στο ελληνικό τραγούδι.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ