Μία από τις πρώτες εικόνες που έχω από τον Παύλο είναι στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στην αίθουσα με τα ανάγλυφα με τον Μαρσύα και τον Απόλλωνα. Θα ήταν κάπου ανάμεσα στο 1967 και το 1968. Εγώ ήμουνα ακόμη μαθητής στο γυμνάσιο. Εκείνος είχε μπει ήδη στη Σχολή. Θυμάμαι να μου μιλάει για το σχέδιο. Πριν λίγες μέρες, δεκαπέντε με είκοσι πριν φύγει, μιλήσαμε πάλι στο τηλέφωνο. Είδα, μου λέει, κάπου ένα τοπίο που έκανες. Μου άρεσε. Να κάνεις κι άλλα. Πρέπει όμως να βρεις και ένα story. Τα άσχημα νέα με βρήκαν εντελώς απροετοίμαστο. Οχι γιατί δεν ήξερα ότι υπήρχε πρόβλημα, καθώς είχαμε ξαναμιλήσει αυτόν τον τελευταίο καιρό που έβλεπα κλειστά τα παράθυρα του εργαστηρίου του, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το δικό μου στην οδό Ρεμούνδου, αλλά επειδή ήταν τέτοια η χροιά της φωνής του και η επιθυμία του να με σπρώξει σε κάτι που πίστευε ότι ήταν καλύτερο για μένα που νόμιζα πως όλα θα ξεπερνιούνταν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή