Υπάρχουν δύο είδη κεντροαριστερών που συμβιώνουν εντός του Κινήματος Αλλαγής. Το μεγαλύτερο είδος από τα δύο είναι στελέχη και ψηφοφόροι με αναφορές στο ΠΑΣΟΚ – ειδικά σε αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε «το παλιό, το ορθόδοξο». Το άλλο, όμως, μια κάπως ηχηρή μειοψηφία, είναι εκείνοι που μετακόμισαν στον νέο φορέα όταν ακόμα δεν είχε ούτε οργανωτική δομή ούτε πρόεδρο ούτε καν όνομα: ανήκουν στην ανανεωτική Αριστερά, στο μεταρρυθμιστικό Κέντρο, στην εκσυγχρονιστική σοσιαλδημοκρατία του Κώστα Σημίτη που ποτέ δεν ενσωματώθηκε πλήρως στην πασοκική λογική και το μεγαλύτερό τους βήμα προς το μέλλον δεν ήταν ότι δέχτηκαν να συνεργαστούν με τους πασόκους, αλλά ότι τελικά επέλεξαν να παραμείνουν εκεί όταν τα δικά τους κόμματα επέλεξαν να αποχωρήσουν – με τη γνωστή κατάληξη τόσο για το Ποτάμι όσο και για τη ΔΗΜΑΡ.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ