«Στις μπροστινές σειρές του Κάρνεγκι Χωλ υπήρχαν οι δύο άδειες θέσεις τους και τους περίμεναν. Η εμφάνιση του Αϊνστάιν και του Τσάπλιν στην αίθουσα ξεσήκωσε μια θύελλα χειροκροτημάτων και επευφημιών.

Στο πρόγραμμα που κρατούσε ο Αϊνστάιν ανά χείρας διάβασε μια σημείωση του ίδιου του Μητρόπουλου για τον Μάλερ: “Οι μεγάλοι συνθέτες μετά τον Μπετόβεν, όταν έρθει η ώρα να γράψουν την 5η Συμφωνία τους, ή απλά δεν τη γράφουν όπως ευλαβικά έκανε ο Μπραμς ή αν τη γράψουν χρησιμοποιούν σαφή παραπομπή στην 5η του Μπετόβεν”, αναφερόμενος στο δανεισμένο μοτίβο του πεπρωμένου από τον Μάλερ στην έναρξη της δικής του 5ης Συμφωνίας».

Τη φανταστική σκηνή περιγράφει ο βιολιστής στο επάγγελμα Δημήτρης Μαργαρίτης, στο ενδιαφέρον συγγραφικό εγχείρημά του με τίτλο «Η θεωρία της μουσικότητας» (εκδ. Γρηγόρη). Στη νουβέλα παρακολουθεί τη ζωή του Αϊνστάιν από την παιδική ηλικία ως τον θάνατό του με περιστατικά που συμβαίνουν περίπου ανά δεκαετία, επαναπροσδιορίζοντας τις επιστημονικές ανακαλύψεις με γνώμονα τη μουσική (ο ίδιος ο Αϊνστάιν, άλλωστε, έπαιζε βιολί).