Θέλουμε πίσω τις ζωές μας

Εάν κατορθώναμε να αποφλοιώσουμε το σύνθημα από όλες τις συνδηλώσεις και όλα τα συμπαρομαρτούντα, θα οφείλαμε να παραδεχτούμε ότι ενείχε κάτι το σπαραχτικό: «Θέλουμε πίσω τις ζωές μας». – «Γιατί, εμείς δεν τις θέλουμε;», θα μπορούσε να καγχάσει κάποιος περαστικός, αμέτοχος στη διαδήλωση εναντίον του lockdown, αλλά σήμερα, προς χάριν της κουβέντας, δεν θα σταθούμε από τη δική του πλευρά. Θα δεχτούμε επίσης ότι δεν ήταν όλοι οι διαδηλωτές ψεκασμένοι, θρησκόληπτοι, σαλταρισμένοι, ακατοίκητοι ή όπως αλλιώς συνηθίζουμε να τους λοιδορούμε προκειμένου να ξεμπερδεύουμε μαζί τους με συνοπτικές διαδικασίες. Θα αναγνωρίσουμε ότι ανάμεσά τους υπήρχαν και πολίτες σαν κι εμάς, άτομα κοινής λογικής που δεν πιστεύουν ότι η πανδημία είναι ανύπαρκτη ή προγραμματισμένη για να συσσωρευτούν στα κεντρικά του Σόρος, του Γκέιτς ή του Μπέζος ανεκτίμητα προσωπικά μας δεδομένα, όπως πότε σηκωνόμαστε από την πολυθρόνα ή πότε πάμε στην τουαλέτα, άτομα που έχουν απλώς κουραστεί από τον παρατεταμένο εγκλεισμό και  θεωρούν ότι το lockdown δεν αποδίδει καρπούς, ότι οι προτάσεις των επιδημιολόγων δεν φέρνουν αποτέλεσμα, ότι αυτή η κυβέρνηση, εν γένει, δεν κάνει λιγότερα φάλτσα από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση στην ίδια δεινή θέση… Είμαι σίγουρος ότι ανάλογοι πολίτες, ΚΚΕ, Καλοπροαίρετοι Κατάκοποι Ελλάδας, βρίσκονται μπόλικοι μεταξύ σας. Στο δικό μου περιβάλλον, τουλάχιστον, φθάνουν και περισσεύουν.