Ως πότε το προσωπικό συμφέρον;

Η μικροσκοπική γυναίκα των περίπου πενήντα χρόνων με τα βαμμένα νύχια και μαλλιά και την εξαιρετικά επιμελημένη εμφάνιση έριξε μια άκρως περιφρονητική ματιά στον άνθρωπο που, ξεκορμίζοντας από μια ουρά επτά ατόμων σχηματισμένης έξω από ένα μικροσκοπικό ζαχαροπλαστείο, διαμαρτυρήθηκε για την παρατεταμένη παραμονή της μπροστά στη βιτρίνα του ενός και μοναδικού ψυγείου στο εσωτερικό του καταστήματος. Οπως έγινε αμέσως γνωστό, η εν λόγω κυρία πριν δώσει την παραγγελία της επέμενε να της εξηγήσει η υπάλληλος που θα την ετοίμαζε πώς ήταν φτιαγμένο το κάθε γλυκό σε σχέση με τα εκτεθειμένα, ρωτώντας επιπλέον ποια θα ήταν καταλληλότερη στιγμή να έρθει στο μαγαζί ώστε τα γλυκά που θα αγόραζε να μην ήταν απλώς φρέσκα αλλά απολύτως ολόφρεσκα. Αν εξαιρέσει κανείς τον εκνευρισμό και την αγανάκτηση των επτά συγκεκριμένων ανθρώπων, το περιστατικό φαίνεται αμελητέο αφού έπειτα από μία ώρα κανείς δεν θα το θυμόταν. Ομως δεν είναι. Οταν με τη συμπεριφορά σου απέναντι σε επτά ανθρώπους δείχνεις ότι θα μπορούσες να ταλαιπωρήσεις ολόκληρη την ανθρωπότητα προκειμένου να ρημαδοφάς ένα γλυκό, τα πράγματα έχουν κριθεί και έχουν καταστεί ανεπίδεκτα για οποιαδήποτε αλλαγή όχι σε ένα μεμονωμένο περιβάλλον, αλλά σε επίπεδο που θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς παγκόσμιο.