Ροζ τρίγωνο

Καθόμαστε που καθόμαστε όλη μέρα, καλό είναι να τον μηρυκάζουμε λίγο τον έρμο τον άμπακο που καταπίνουμε. Να μην κατεβαίνει έτσι αμάσητος και μας πιάνουν μετά δυσπεψίες, τάση προς έμετο και ανεξήγητα φουσκώματα. Στο διάφραγμα, στη λεπτή μεμβράνη που χωρίζει την περιοχή της καρδιάς από τα όργανα της άνω κοιλίας, εκεί τοποθετούσαν οι ομηρικοί άνθρωποι το «φίλον ήτορ», το ταμπούρλο που αίφνης αρχίζει να βαράει άρρυθμα όταν κάτι γύρω τριγύρω απορρυθμίζεται και μας απορρυθμίζει. Ok. Το μάθημα ανατομίας, προς το παρόν έλαβε τέλος αλλά μην κουνηθεί κανείς. Σήμερα έχω σκοπό να αναμασήσουμε κάτι λίγα από την ιστορία του ναζισμού μπας και φτάσουμε και στα ψιλά γράμματα της ίδιας περιόδου τα οποία δεν είναι άλλα από το Ολοκαύτωμα των ομοφυλοφίλων, όπως άλλωστε και όλων όσων επεδείκνυαν σεξουαλική απόκλιση, φετιχιστές, παρενδυτικοί, αλγολάγνοι, ποδολάγνοι, ματάκηδες, οπιοφάγοι, ονυχοφάγοι, χαροκόποι και το ανάποδό τους. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, στην ανεμελιά της απάνω, δεν μπόρεσε να διακρίνει τι έρχεται, δεν φρόντισε να κάψει αρχεία, να καμουφλάρει μπαρ, χοροδιδασκαλεία, θέατρα, γκαλερί, εστιατόρια, πανσιόν. Ετσι ο Χίμλερ, ο αρχηγός των SS, βρήκε στο πιάτο ονόματα, διευθύνσεις, φωτογραφίες, αναρτήσεις, ίνσταγκραμ, πρωινάδικα, αφίσες, δηλώσεις, πρόθυμους κι απρόθυμους αυτόπτες και σάρωσε με τη μία τον ανθό της βερολινέζικης σκηνής. Την προσοχή σας παρακαλώ. Δεν είμαι κανά χάπατο να πιστεύω ότι η ιστορία των ανθρώπων είναι διαρκής επανάληψις. Προσέχω τι γεννάει η εποχή μου, παρακολουθώ όσο μπορώ τις μεταμορφώσεις και τις μεταλλάξεις της, πότε ρουφάει μια πρωτεϊνική ακίδα προς τα μέσα και πότε αναπτύσσει στη θέση της μια άλλη φονικότερη.