Τα όρια του κράτους

Αλλες εύλογες και δικαιολογημένες, άλλες εξωπραγματικές, οι αιτιάσεις κατά του κράτους και, φυσικά, κατά της κυβέρνησης, αφθονούν μέσα σε μία πραγματικότητα που γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Ασφαλώς, το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνει κανείς είναι να «αθωώνει» τους κυβερνώντες από τα λάθη τους. Οχι μόνον τους σημερινούς, όλους. Ουδείς ποτέ ανέλαβε πολιτική εξουσία με το ζόρι. Και καθώς αυτή πάει πακέτο με μεγάλα προνόμια, η κριτική πρέπει να είναι πάντα αυστηρή. Από το σημείο αυτό όμως μέχρι το να φορτώνει κανείς στο κράτος, τους πολιτικούς επικεφαλής του και τη διοικητική ιεραρχία τα πάντα, υπάρχει πραγματικό και λογικό χάσμα και πολύ μεγάλη ποσότητα λαϊκισμού, που όταν μάλιστα προέρχεται από δοκιμασμένους πρυτάνεις ανικανότητας, καταντά γελοία. Ειδικά σε τέτοιες συνθήκες. Και αυτό δεν αφορά τα χιόνια που μόλις ενέσκηψαν. Αφορά την πανδημία.