Το πέρασμα της Μήδειας – του πρωτόγνωρου κύματος κακοκαιρίας όπως ονομάστηκε – αποτύπωσε τα διδάγματά του και μας θέτει συλλογικά σε συναγερμό. Δεν είναι μόνον τα ποιοτικά στοιχεία του ίδιου του φαινομένου. Είναι και οι βαθμοί αντιμετώπισής του. Ο καταμερισμός ευθυνών. Το ιδιότυπο παιχνίδι αντιμετάθεσης ευθυνών που είδαμε και τώρα η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα εξαλείψει. Δεν είναι εξάλλου λογικό η συζήτηση για την Πολιτική Προστασία και τον συντονισμό των βαθμών εξουσίας να θυμίζει μια συζήτηση από τη μακρινή δεκαετία του 1960 και μια μεταπολεμική Ελλάδα. Μια ομολογουμένως μεγαλύτερη συνεκτικότητα είναι σήμερα το ζητούμενο και αυτό προφανώς προϋποθέτει μια νέα νομοθετική πρωτοβουλία – που εξάλλου ο Πρωθυπουργός προανήγγειλε. Προσοχή: όχι για να αθροίσουμε έναν ακόμη νόμο ή να πάει η μπάλα της εξέδρας από τις πολιτικές ευθύνες σε εκείνες των υπηρεσιακών. Αλλά για να αποκτήσουμε μια πιο ευέλικτη και αποτελεσματική κρατική υπόσταση που θα μας θωρακίζει από τα φυσικά φαινόμενα και θα αποκαθιστά άμεσα τη ροή της ζωής των πολιτών. Η κυβέρνηση λέει ότι θέλει να παρέμβει. Ωστόσο, απαιτείται ταχύτητα, συναίνεση και σχέδιο. Το καλοκαίρι είναι προ των πυλών. Η κλιματική μεταβολή είναι ασύμμετρη μα αντιμετωπίσιμη με σύμμαχο την Επιστήμη και την Πολιτική Προστασία. Και όλοι προσδοκούμε σε μια κανονικότητα που δεν θα διαταράσσεται από κακοκαιρίες σε μια Ελλάδα του 2021.