Συμπληρώνονται φέτος σαράντα χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα, Ευρωπαϊκή Ενωση σήμερα (1981) και είκοσι από την προσχώρηση στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ, 2001). Το δεύτερο επίτευγμα ολοκλήρωσε το πρώτο. Και τα δύο οφείλονται σε τολμηρές αποφάσεις δύο μεγάλων ηγετών της Μεταπολίτευσης, του Κ. Καραμανλή και του Κ. Σημίτη. Σήμερα ελάχιστοι πλέον αμφισβητούν τη σημασία της συμμετοχής της χώρας σε ΕΕ και ΟΝΕ. Παρά τα λάθη και τις παραλείψεις, η Ελλάδα ωφελήθηκε αποφασιστικά σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο από τη συμμετοχή της. Πρώτα και κύρια η Ελλάδα διασφαλίζει την κυριαρχία και ανεξαρτησία της χωρίς εξαρτήσεις, φινλανδοποιήσεις κ.λπ. Ετσι είναι σχεδόν αδιανόητο να σκεφθεί σήμερα κάποιος τη χώρα έξω από την ΕΕ. Είμαι ένας από τους λίγους πλέον εν ζωή που συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις ένταξης της χώρας στην Κοινότητα. Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της ένταξης έχουν φύγει. Θα ήθελα επομένως να γράψω εδώ για ορισμένες στιγμές και πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την ένταξη και την εδραίωση της παρουσίας της χώρας στην ΕΟΚ, ιδιαίτερα στα πρώτα δύσκολα χρόνια, πρόσωπα που δεν είναι ίσως ευρύτερα γνωστά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή