«Δεν ξέρει ότι στο εξής είναι σε πόλεμο και ότι ο στρατός του εχθρού κατοικεί εντός της». «Κάτι γλίστρησε μέσα της και την άρπαξε, κάτι σιχαμένο, ολόκληρο το κορμί της το ένιωσε να παγώνει με τρόπο που τη φοβίζει πολύ για να μπορεί να τον περιγράψει». «Είναι η χρονιά που αρχίζει να χαστουκίζει τον εαυτό της, να χτυπάει το κεφάλι με τις γροθιές της, να το κουτουλάει στον τοίχο, να στήνει σενάρια τέλειας αυτοκτονίας, αυτοκτονίας μεταμφιεσμένης σε ατύχημα, αυτοκτονίας πέραν πάσης υποψίας». Στο αφήγημα «Το κοριτσάκι στον παγετώνα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Στερέωμα (μτφ. Aννα Δαμιανίδη, 2020) η 40χρονη σήμερα Αντελαΐντ Μπον επιστρέφει σε ένα τραύμα. Σε ένα αίσθημα ασφυξίας, πνιγμού και βίας. Είναι το δικό της αίσθημα, καθώς σε ηλικία 9 ετών έπεσε θύμα βιασμού. Ο αναγνώστης εισέρχεται με δική του ευθύνη στην οδυνηρή ανασύσταση των γεγονότων, καθώς εδώ η λογοτεχνική αφήγηση τίθεται στην υπηρεσία της θεραπευτικής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή