Ο Οκτάβ Μιρμπό (1848-1917) δεν έπαψε, σε όλη τη διάρκεια του βίου του, να ενοχλεί. Δημοσιογράφος, κριτικός τέχνης, λιβελλογράφος που προκαλούσε ανατριχίλες σε όσους πολιτικούς, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες έμπαιναν στο στόχαστρό του, μυθιστοριογράφος που προοιωνίζεται το παράλογο και την υπαρξιακή ναυτία της νεωτερικότητας, έξω και μακριά από τις ισχύουσες λογοτεχνικές σχολές και τάσεις, αντίθετος σε θεσμούς και δόγματα, θεατρικός συγγραφέας που στηλιτεύει την κοινωνική αχρειότητα, πέτυχε να υπερβεί τα ρευστά όρια της εποχής του και να μην ξεχαστεί. «Oι Φίλοι του Μιρμπό», ομάδα πανεπιστημιακών και μελετητών του έργου του, δεν έχουν πάψει από το 1994 ως σήμερα να προβάλλουν σε πολυσέλιδες ετήσιες εκδόσεις τη λογοτεχνική και πνευματική παρακαταθήκη του, ώστε να εκτιμηθεί το σύνολό της πέρα από τις επιτυχίες που ενίσχυσαν ο κινηματογράφος και ο αντικληρικαλισμός.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή